Prostatitis is een ziekte van het urogenitale systeem bij mannen.
Bij gebrek aan tijdige behandeling kan het orchitis, prostaatabces en onvruchtbaarheid veroorzaken.
De belangrijkste therapiemethode is het voorschrijven van medicijnen van verschillende farmacologische groepen.
Om de wenselijkheid van het voorschrijven van een bepaald medicijn te bepalen, is het noodzakelijk om te begrijpen wat prostatitis is en wat de vormen ervan zijn.
De oorzaken en symptomen van prostatitis verschillen afhankelijk van het type ontsteking.
Acute bacteriële prostatitis is een infectie van de prostaatklier die wordt veroorzaakt door bepaalde bacteriën, meestal E. coli, Klebsiella en Proteus.
Infectie kan seksueel, door bloed of als complicatie van een prostaatbiopsie optreden.
Symptomen van acute prostatitis: koorts, beven, zwakte, koorts, pijn in de onderbuik, verminderd urineren, branderig gevoel in het urethrale kanaal.
Chronische bacteriële prostatitis wordt meestal veroorzaakt door dezelfde bacteriën die een acute ontsteking van de prostaatklier veroorzaken.
Minder vaak voorkomend is een ontsteking tegen de achtergrond van andere micro-organismen, zoals gonococcus, chlamydia, mycoplasma en schimmels.
Chronische prostatitis van een niet-bacterieel type komt ook voor, waarvan de etiologie nog onduidelijk is.
Symptomen zijn vergelijkbaar met de bovenstaande twee vormen van ontsteking:
- een gevoel van spanning of zwaarte in het perineale gebied, een toename van de frequentie van urineren;
- constant gevoel van urinaire volheid;
- moeilijk urineren, branderig gevoel, pijn in de urethra.
Er is een andere vorm van ontsteking, maar deze komt niet zo vaak voor: asymptomatische inflammatoire prostatitis.
Het wordt meestal bij toeval vastgesteld.
De redenen die deze vorm van prostatitis veroorzaken, zijn niet helemaal duidelijk.
Om een specifieke behandeling en medicijnen voor te schrijven, ondergaat de patiënt een aantal diagnostische maatregelen.
Het is noodzakelijk om laboratoriumtests te doorstaan om de veroorzaker van prostatitis te identificeren (als de ontsteking een bacteriële vorm heeft), echografie, in sommige gevallen wordt een CT-scan van het bekken aanbevolen.
Hoe wordt prostatitis behandeld?
Hoe prostatitis bij mannen te genezen met pillen?
Behandelingstactieken worden bepaald rekening houdend met de vorm van het pathologische proces.
Ook zullen, afhankelijk van het type prostatitis, medicijnen worden voorgeschreven.
Ontsteking veroorzaakt door infectieuze agentia vereist de toediening van antibacteriële middelen.
Bovendien worden antipyretica en ontstekingsremmende geneesmiddelen voorgeschreven.
Het wordt aanbevolen om veel warme vloeistoffen te drinken.
Chronische bacteriële prostatitis, zoals acute, vereist antibiotica.
De behandelingsduur kan 3 tot 8 weken bedragen, waardoor de kans op terugval kleiner wordt.
Als supplement kunnen kruidenpillen voor chronische prostatitis worden gebruikt.
Chronische niet-bacteriële prostatitis gaat vaak gepaard met aanhoudende bekkenpijn.
Daarom is de behandeling in de meeste gevallen symptomatisch.
De therapie is meestal langdurig en gaat gepaard met veranderingen in de levensstijl van de patiënt.
Vaak is een combinatie van behandelingen nodig om de symptomen te verlichten en de kwaliteit van leven te verbeteren.
Bij patiënten met chronische pijn kan een grote verscheidenheid aan medicijnen worden gebruikt.
Dit zijn antibiotica, ontstekingsremmers, spierverslappers, medicijnen die de uitstroom van urine stimuleren, erectiemiddelen, kruidenextracten en antipsychotica.
Acute bacteriële prostatitis kan volledig worden genezen door antibiotica in te nemen gedurende de voorgeschreven tijd (meestal 2-3 weken).
Chronische bacteriële prostatitis, hoewel vatbaar voor herhaling, reageert goed op antibacteriële middelen.
Asymptomatische inflammatoire prostatitis behoeft vaak geen behandeling.
Antibiotica voor de behandeling van prostatitis
Antibiotica worden voorgeschreven als de onderliggende oorzaak van prostatitis een pathogene microflora is.
Antibacteriële geneesmiddelen worden op individuele basis geselecteerd, afhankelijk van het type infectieus agens.
Bij de diagnose bacteriële prostatitis kunnen verschillende antibacteriële pillen worden voorgeschreven.
Tetracyclines voor prostatitis
Tabletten voor prostatitis van de tetracyclineserie zijn effectief tegen grampositieve en gramnegatieve bacteriën.
Daarnaast zijn bacteriën met celwanddeficiënties zoals ureaplasma en mycoplasma ook vatbaar voor tetracyclines.
Borrelia, de Spirochaetaceae-familie en spirocheten (inclusief syfilis) zijn ook vatbaar voor deze antibiotica.
Tegenwoordig wordt aangenomen dat de beste pillen voor bacteriële prostatitis Doxycycline en Minocycline zijn.
Het medicijn Doxycycline heeft een uitgebreid bacteriostatisch effect.
Het belangrijkste bestanddeel is doxycyclinehydrochloride.
Doxycycline voorkomt, zoals alle antibiotica van de tetracyclineserie, het bereiken van aminoacyl-t-RNA in de acceptorplaatsen van ribosomen.
Dit stopt de ontwikkeling van bacteriële polypeptideketens en voorkomt hun vermenigvuldiging.
Het medicijn heeft dus een bacteriostatisch effect.
In sommige gevallen kan Doxycycline bijwerkingen veroorzaken zoals brandend maagzuur, buikpijn, misselijkheid en diarree.
Het is uiterst zeldzaam dat overgevoeligheidsreacties op het geneesmiddel kunnen optreden (uitslag, jeuk, zwelling, roodheid van de huid).
Doxycycline mag niet worden gebruikt bij ernstige leverdisfunctie, nierfalen en intolerantie voor de componenten van het geneesmiddel.
Minocycline is een antibacterieel geneesmiddel met een breed spectrum uit de tetracyclinegroep.
Minocycline heeft een bacteriostatisch effect op de grampositieve bacteriën Streptococcus en Listeria.
Ook voor gramnegatief - zoals Neisseria, Yersinia, Haemophilus spp. , Brucella en Bordetella pertussis.
Bovendien is de werkzaamheid van Minocycline tegen intracellulaire parasieten zoals chlamydia opgemerkt.
Ook bacteriën die geen celmembraan hebben - mycoplasma, ureaplasma.
Bij de behandeling van bacteriële prostatitis worden medicijnen meestal voorgeschreven volgens het volgende schema.
Op de eerste dag van de therapie, een enkele dosis van 200 mg van het medicijn, daarna 100 mg eenmaal daags.
De gemiddelde behandelingsduur is van 10 dagen tot 2 weken.
Neem Doxycycline of Minocycline na de maaltijd in.
Macroliden voor prostatitis
Macrolide-antibiotica worden gekenmerkt door een verhoogde therapeutische werkzaamheid.
Macrolide-antibiotica zijn actief tegen grampositieve en gramnegatieve bacteriën.
Bovendien hebben macroliden een bacteriostatisch effect op de volgende micro-organismen:
- Legionella pneumophila;
- Bordetella pertussis;
- Chlamydia trachomatis;
- Mollicutes;
- Spirochaetales;
- Haemophilus influenzae.
Om de farmacokinetische eigenschappen van macroliden te verbeteren, zijn semi-synthetische derivaten uitgevonden.
Ze hebben een betere zuurstabiliteit, een breder scala aan effecten en een langere halfwaardetijd.
Deze groep antibiotica omvat:
- Roxithromycin;
- Clarithromycin;
- Azithromycin.
De meest populaire is Azithromycin.
Het wordt vrij vaak voorgeschreven als de patiënt bacteriële prostatitis heeft.
Bovendien kan Azithromycin worden beschouwd als een goedkope prostatitispil.
Azithromycine bindt zich aan de 50S-subeenheid van het bacteriële ribosoom.
Zo wordt translatie en dus eiwitbiosynthese voorkomen.
Na orale toediening van Azithromycin wordt het snel geabsorbeerd in het maagdarmkanaal.
Maximale plasmaconcentraties worden 2 tot 3 uur na inname van het geneesmiddel bereikt.
Azithromycine-tabletten worden voorgeschreven voor bacteriële prostatitis en elimineren effectief de manifestatie van cystitis.
Specialisten wijzen op de speciale effectiviteit en het unieke karakter van de behandeling van prostatitis veroorzaakt door chlamydia.
In dit geval heeft Azithromycin een therapeutisch effect na inname van een enkele dosis van 1000 mg.
Azithromycine mag niet worden gebruikt bij patiënten met overgevoeligheid voor macrolide-antibiotica.
Ook bij de behandeling van meerdere medicijnresistente bacteriestammen.
Bovendien dienen patiënten met lever- en nierinsufficiëntie af te zien van behandeling met azitromycine.
Cefalosporines voor prostatitis
Cefalosporines zijn een groep antibiotica die de celwandsynthese remmen.
Cefalosporines hebben veel subgroepen met het breedste werkingsspectrum.
Heel vaak voorgeschreven in de klinische praktijk.
Cefalosporines worden conventioneel verdeeld in groepen die oraal en intraveneus worden toegediend.
In deze groepen zijn er verschillende meer onderverdelingen volgens het werkingsspectrum:
- Groep 1.Bevat stoffen die effectief zijn tegen grampositieve bacteriën en resistent zijn tegen penicillinase. De vertegenwoordiger van deze groep is het medicijn Cephalexin.
- Groep 2.Bevat componenten die effectiever zijn tegen gramnegatieve bacteriën, maar niet effectief genoeg zijn tegen grampositieve pathogene micro-organismen. Deze groep omvat het medicijn Cefuroximaxetil.
- Groep 3.De geneesmiddelen hebben een zeer goede activiteit in het gramnegatieve gebied met een lage werkzaamheid in het grampositieve gebied. Stoffen in deze groep werken bijvoorbeeld niet tegen stafylokokken. Een voorbeeld is het medicijn Cefixime.
- Groep 4.De medicijnen hebben een betere werkzaamheid in het grampositieve bereik, bijvoorbeeld tegen Staphylococcus aureus en mycoplasma. De vertegenwoordiger is een antibioticum genaamd Cefepim.
- Groep 5.Nieuwe breedspectrum cefalosporines die actief zijn tegen zowel gramnegatieve als grampositieve pathogenen, evenals tegen Staphylococcus aureus. De vijfde groep is nog steeds controversieel en wordt door sommige experts beschouwd als een marketingtruc van farmaceutische fabrikanten. Cefalosporines werken meestal niet tegen enterokokken en listeria. Ook niet effectief tegen chlamydia.
Bij het gebruik van cefalosporines voor bacteriële prostatitis, moet aandacht worden besteed aan het werkingsspectrum van het medicijn.
Bij afwezigheid van een positieve reactie op therapie met cefalosporines, is het noodzakelijk om tijdig alternatieve geneesmiddelen voor te schrijven.
Ontstekingsremmende geneesmiddelen bij de behandeling van prostatitis
Ontstekingsremmende medicijnen worden gebruikt in combinatie met de hoofdbehandeling.
Hun taak is om de ernst van het ontstekingsproces te verminderen, het welzijn van de patiënt te verbeteren en het urogenitale systeem te normaliseren.
NSAID's worden ook voorgeschreven voor prostatitis, die niet werd veroorzaakt door bacteriële pathogenen.
Diclofenac (zetpillen)
Diclofenac is een medicijn uit de groep van niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen (NSAID's).
De werking van het medicijn is gebaseerd op niet-selectieve remming van cyclo-oxygenasen (COX).
Ze produceren prostaglandinen in het lichaam om pijnsymptomen te verlichten.
Diclofenac wordt ook gebruikt als pijnstiller bij prostatitis.
De aanvangsdosis van het medicijn mag niet meer zijn dan 150 mg per dag.
Bij een mild verloop van ontsteking van het prostaatweefsel wordt een dosering van 50-75 mg per dag voorgeschreven.
De hoeveelheid medicijninname mag niet hoger zijn dan drie keer per dag.
Om de ernst van pijn 's nachts te verminderen, wordt Diclofenac voorgeschreven in de vorm van zetpillen.
Ibuprofen
Ibuprofen - ontstekingsremmende tabletten voor prostatitis, op basis van een verbinding van arylpropionzuren.
Bij gebruik van het medicijn moet rekening worden gehouden met de versterking van het effect bij gelijktijdige toediening van anticoagulantia, cyclosporines en diuretica.
Het kan ook leiden tot een toename van ongewenste bijwerkingen.
Een enkele dosis voor volwassenen is 200-800 mg, afhankelijk van de ernst van de pijn en de ontstekingsreactie.
De maximale dosis is 1200 mg / dag, die niet mag worden overschreden, vooral bij zelfmedicatie.
Naproxen
Naproxen wordt oraal toegediend, de biologische beschikbaarheid van het medicijn is 95%.
De tool vermindert de ernst van pijn, vermindert de manifestatie van het ontstekingsproces.
De halfwaardetijd is 12-15 uur.
In aanwezigheid van de volgende ziekten is het gebruik van Naproxen gecontra-indiceerd:
- Maagzweer;
- Allergie voor NSAID's;
- Ernstige leverfunctiestoornis;
- Ernstige nierfunctiestoornis;
- Ziekte van Parkinson;
Populaire medicijnen voor prostatitis
De lijst met pillen voor prostatitis is erg uitgebreid, hieronder staan de meest populaire medicijnen.
Tamsulosin
Tamsulosine-tabletten voor prostatitis zijn vooral populair in Duitsland.
Het doorslaggevende voordeel van tamsulosine is de afwezigheid van een effect op de bloeddruk, het medicijn heeft geen invloed op de afname ervan.
Volgens de beoordelingen van talrijke patiënten is Tamsulosin een effectieve pil voor prostatitis.
Ze lossen problemen op die verband houden met de uitstroom van urine, ontspannen gladde spieren, elimineren irritatie en spasmen van de wanden van de blaas.
Prostaat extract
Het medicijn heeft een ontstekingsremmend effect.
Verminder de groei van prostaatweefsel, hebben een antibacterieel effect.
Het medicijn leidt tot de stabilisatie van de secretoire functie, vermindert het oedeem van het prostaatweefsel.
Vermindert de ernst van pijn en normaliseert ook het plassen.
Het is ook gebleken dat het de kwaliteit van sperma verbetert.
Extract van palm kruipend fruit
Het medicijn is een ontstekingsremmend middel dat de ernst van oedeem vermindert.
De tool heeft de activiteit om testosteron te blokkeren.
Daarom wordt het gebruik niet aanbevolen zonder eerst een arts te raadplegen.
Therapeutische werkzaamheid wordt geassocieerd met de samenstellende componenten, namelijk een plant uit de Saw Palmetto-familie.
Patiënten merken het positieve effect op van het gebruik van de medicatie.
De kwaliteit van het plassen wordt verbeterd en de pijn wordt verminderd.
Doxazosine
Doxazosine is het actieve ingrediënt in de alfablokkersgroep.
Het wordt vaker gebruikt om hoge bloeddruk te behandelen.
De tweede indicatie voor het gebruik van het medicijn is de aanwezigheid van prostatitis en goedaardige veranderingen in de prostaatklier.
Er wordt een remedie voorgeschreven om de uitstroom van urine te verbeteren.
Doxazosine-prostatitis-tabletten kunnen enkele bijwerkingen veroorzaken:
- Hoofdpijn, spierkrampen.
- Duizeligheid, vermoeidheid.
- Aandoeningen van het maagdarmkanaal (misselijkheid, verminderde stoelgang).
- Hypotensie.
- Hartritmestoornissen.
Regelmatig gebruik van het medicijn zal de ernst van het klinische beeld bij prostatitis verminderen, de ontstekingsreactie verminderen en het urineproces verbeteren.
Pillen voor prostatitis: een opmerking voor de patiënt
Analyses voor en na behandeling met pillen zijn een belangrijk punt bij de behandeling van prostatitis.
Voordat u enig middel gebruikt, moet u een onderzoek ondergaan om het type ziekte te bepalen.
Met analyses na de behandeling kunt u de effectiviteit van de therapie bepalen en, indien nodig, een tweede kuur voorschrijven.
Wanneer u uzelf medicijnen voorschrijft, moet u de bijwerkingen en het werkingsmechanisme van de tabletten onthouden.
Zelfmedicatie kan schadelijk zijn.
Pillen voor prostatitis en om de potentie te verbeteren, moeten worden voorgeschreven door een uroloog of androloog.
Pas na het uitvoeren van de nodige diagnostische maatregelen.
Dit minimaliseert de complicaties van pilbehandeling.
De redenen voor de ondoelmatigheid van zelfmedicatie met pillen zijn een veel voorkomende vraag bij patiënten.
Het antwoord ligt in de fundamentele onwetendheid van patiënten en de onwil om gekwalificeerde hulp te zoeken.
De noodzaak van een doktersconsult en een echoscopie voorafgaand aan piltherapie houdt rechtstreeks verband met het succes van verdere behandeling.